ฝีดาษลิงหรือไข้ทรพิษลิง (Monkeypox) ถูกค้นพบครั้งแรกเมื่อปีค.ศ. 1958 ช่วงการระบาดของโรคที่คล้ายไข้ทรพิษหรือ ฝีดาษ โดยพบในบริเวณที่เลี้ยงลิงไว้เพื่อการวิจัย ต่อมาในปีค.ศ.1970 ได้พบการระบาดเกิดขึ้นในมนุษย์ครั้งแรกที่ประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก โดยเรียกว่าไข้ทรพิษลิงในคน (Human Monkeypox) ซึ่งระบาดอยู่เพียงประเทศในแถบแอฟริกากลางและตะวันตกเท่านั้น และหลังจากนั้นก็ยังพบว่ามีการติดเชื้อในคนอีกถึง 3 ครั้ง ไวรัสตัวนี้มี 2 สายพันธุ์ แตกต่างกันในเรื่องความรุนแรง
- สายพันธุ์แอฟริกากลาง Central African Clade
- สายพันธุ์แอฟริกาตะวันตก West African Clade
โดยสายพันธุ์แอฟริกากลางมีความรุนแรงมากกว่าสายพันธุ์แอฟริกาตะวันตก
อาการของฝีดาษลิง
Table of Contents
ระยะฟักตัวฝีดาษลิง ค่อนข้างยาว 5-21 วัน อาการที่สำคัญ คือ ไข้ ปวดหัว ปวดเมื่อยตามตัว ไม่ค่อยมีน้ำมูก หลังไข้ 1-3 วันจะมีผื่นขึ้นกระจายลำตัว แขน ขา และใบหน้าได้ ส่วนใหญ่หายเองได้ อาจมีภาวะแทรกซ้อน และเสียชีวิตได้ แต่พบไม่บ่อย โดยลักษณะตุ่มจะมีหลายแบบตามระยะ ตั้งแต่แดงๆ ต่อมาใสๆ เป็นหนอง บุ่ม แห้งและสะเก็ด อย่างไรก็ตาม การพบตุ่มอย่างเดียวบอกไม่ได้ว่าเป็นฝีดาษลิง
การติดต่อของฝีดาษลิง
จากสัตว์สู่คน
- เลือด ของสัตว์ที่ติดเชื้อ
- สารคัดหลั่ง ของสัตว์ที่ติดเชื้อ
- ตุ่มหนอง ของสัตว์ที่ติดเชื้อ
- ถูกสัตว์ที่มีเชื้อกัดข่วน
- กินเนื้อสัตว์ที่ปรุงสุกไม่เพียงพอ
- ติดทางอ้อมจากการสัมผัสที่นอนของสัตว์ป่วย
จากคนสู่คน
- สัมผัสใกล้ชิดกับผู้ป่วยผ่านทางละอองฝอยทางการหายใจ
- สัมผัสสารคัดหลั่งจากผู้ป่วย
- สัมผัสเลือดหรือรอยโรคที่ผิวหนัง
- สัมผัสของใช้ส่วนตัวที่ปนเปื้อนสารคัดหลั่งจากผู้ป่วย
การวินิจฉัยฝีดาษลิง
แพทย์เฉพาะทางจะพิจารณาจากอาการเป็นหลัก โดยเฉพาะอาการมีไข้พร้อมกับตุ่มน้ำใสคือสัญญาณชัดเจนของโรคฝีดาษลิง โดยจะทำการตรวจหาสารพันธุกรรม Real – Time PCR โดยระยะเวลาการตรวจอยู่ที่ 24 – 48 ชั่วโมง และการตรวจลำดับนิวคลิโอไทด์ด้วยเทคนิค DNA Sequencing ที่ใช้ระยะเวลาการตรวจ 4 – 7 วัน
การรักษาฝีดาษลิง
ยังไม่มีการรักษาโรคฝีดาษลิงแบบจำเพาะ แต่จะเป็นการรักษาเพื่อบรรเทาอาการ และควบคุมการเกิดภาวะแทรกซ้อน อัตราการเสียชีวิตของโรคนี้อยู่ที่ 1-10%
การป้องกันฝีดาษลิง
- หลีกเลี่ยงการสัมผัสกับสัตว์ป่วยโดยเฉพาะลิง และหนู
- หลีกเลี่ยงการสัมผัสกับผู้ป่วยโดยตรงและสิ่งของของผู้ป่วย รวมถึงลมหายใจของผู้ป่วย
- หมั่นล้างมือด้วยสบู่ หรือเจลทำความสะอาดทุกครั้ง หลังสัมผัสสัตว์ หรือสัมผัสสิ่งของสาธารณะ
- ใช้ผ้าปิดจมูกและปาก เมื่อไปในสถานที่เสี่ยงมีโรคระบาด
- ถ้าพบผู้ป่วย ให้แยกผู้ป่วยที่ติดเชื้อออกจากผู้อื่น
- ปัจจุบันมีวัคซีนที่ได้รับอนุญาตให้ใช้ในการป้องกันโรคฝีดาษลิง ในสหรัฐอเมริกา คือ JYNNEOS
ข้อมูลอ้างอิงจาก : samitivejhospitals ,ch9airport ,bangkokhospital